THE STORY
Agere Mandefrot was only a teenager when she left her hometown in rural Ethiopia in search of a stable income to help her mother and three younger siblings in Ethiopia. Her death last year, aged only 17, is a heartbreaking account of a well to do Lebanese couple exploiting a young, vulnerable Ethiopian girl and furthermore, taking advantage of the fact that her impoverished Ethiopian family had no one to turn to for help.
Agere was born in the town of Dejen and was the eldest of four children. Her mother Asnaku toiled as a labourer, earning meager income by washing dishes, clothes and by doing farm work. Agere went to school by night and applied for a passport which would facilitate her departure from Ethiopia. Her mother only learned of her daughter’s intentions to travel to Lebanon just prior to the completion of the application process.
Agere Mandefrot
“I didn’t want her to go but she had decided,” Asnaku explained to This is Lebanon. “She told me she’d earn money so I wouldn’t have to work so hard.”
In May of 2017, Agere arrived in Lebanon to follow in the footsteps of approximately three hundred thousand of her fellow Ethiopians already working as domestic workers in the country. Her passport listed her as being about three years older than her actual age. Agere found work in the home of Raymond Tawk and his wife Najwa Hussein Tawk. They reside in the town of Bsharre in the country’s north east. Raymond is a businessman. The Tawk family own a bakery named after the town, Bsharre Bakery. Najwa Tawk also worked as a supervisor at a branch of the Spinney’s grocery store franchise. From all accounts, the family has always been well off and has never had the sort of problems that would prevent them from paying the salary of their domestic worker.
Raymond Tawk
Najwa Tawk
Enslavement Begins
But that is exactly what happened. At the Tawk family, Agere was overworked, underfed and given no day off. Agere endured, believing that the money she was earning would make a difference for her family and thus be worthy of the hardship she endured. But Agere’s family state that after the third month, the Tawks stopped paying her for her work. That is when things spiralled downwards for Agere. She pestered her employers to give her the money she had earned. But the Tawks, and in particular Najwa, were ruthless and determined to exploit her for as long as possible. The kafala system enabled the couple to rob their domestic worker of her rights to a salary, rest and medical treatment.
Over the course of the next year, Agere was forced to work tirelessly day and night. She would clean the whole house several times a day. To force her to abide by this cruel, endless routine, Najwa would regularly beat Agere and threaten to kill her. Agere would often pass out from exhaustion or a lack of food. When this started happening with increased regularity, the Tawks would administer pills which were likely pain killers. Agere would later tell her mother that she believed that the pills weakened her further.
Pushed Down the Stairs
The pills had absolutely no effect on her deteriorating health. Sleep and food deprivation rendered a once healthy, active girl who her mother says once sought to do more exercise to lose weight, to a shadow of her former self. Raymond and Najwa Tawk have children of their own, but the child they employed as a domestic worker was enslaved and forced to live in horrific conditions. They did everything they could to force Agere to submit and stop resisting. One day, when Agere built up the courage to go and ask the Tawks to let her leave the home, they became enraged beyond belief. Najwa reacted by pushing the defenseless girl down a flight of stairs, administering more beatings and telling her that she would never leave.
In October of 2018, after a year and a half of enduring her torturous existence at the Tawk family home, Agere was no longer able to move. Both of her legs were extremely swollen. She would regularly cough blood and had problems staying conscious. She was near death when the Tawks, perhaps worried about what would happen if word got out, bundled her onto a flight and sent her back home to Ethiopia, where she was met at Addis Ababa’s Bole International Airport by relatives.
Her family members, who had sent a young, vibrant, beautiful girl off to Lebanon, were stunned and grief-stricken when they met Agere at the airport, dying, weakened and wheelchair bound. The girl who would balance helping her mother out with chores, studying for night classes while secretly facilitating her departure from Ethiopia, was rendered lifeless and incapacitated by her year and a half of hell spent at the Tawk family home in Bsharre.
Her family realized that she needed immediate medical attention and took her to Addis Ababa’s Zewditu Hospital. Agere spent three days at the Zewditu Hospital. There, she told her mother everything about her time with the Tawks. Asnaku blames Najwa for her daughter’s plight.
Agere Mandefrot's Mother.
“It’s the woman. She is responsible. Even as my daughter’s condition worsened, she never let up. She forced her to work all day and all night.”
On Agere’s third day of hospitalization, she passed away. Doctors discovered that she had blood cancer in her system among other illnesses. If the Tawks had sought medical assistance for Agere, she would probably still be alive today; instead, they enslaved her. While brutal treatment of domestic workers is far from a new phenomenon in Lebanon, the slow, gradual, painful death over the course of some seventeen months renders Agere’s death especially gut-wrenching.
As is the norm in cases involving the mistreatment of domestic workers, no one has been charged for the abuse and death of Agere Mandefrot. Neither Najwa nor Raymond Tawk have faced charges. They haven’t even been questioned by the police. The kafala system continues to be one that dehumanizes the hundreds of thousands of impoverished women who serve Lebanese society.
Meet The Abusers
These are the abusers and those who looked onto a dying young girl and did nothing...or worse.
“It’s the woman. She is responsible. Even as my daughter’s conditioned worsened, she never let up.
She forced her to work all day and all night.” - Agere's Mother
Najwa Hussein Tawk
Supervisor at the local Spinney's when she is not torturing Abere. She is the primary killer in this case. She threatened it and came through on her promises.
Raymond Tawk
A businessman in the business of not paying his domestic worker. Instead, he leaves her to get sick, starve and die.
Stephanie Tawk
Stephanie is very close to her mom and seems completely unbothered by the torture and murder of Agere.
Bsharre (Becharré) Bakery
As owners of the bakery, they must have food leftover at the end of the day. They wouldn't even give Agere the leftovers. Instead they starved, tortured and left her for dead.
قام كل من نجوى وريموند طوق بتعذيب وتجويع مراهقة إثيوبية و تركوها تموت.
كانت آغيري مانديرفورت Agere Mandefrot)) مجرد مراهقة عندما غادرت مسقط رأسها في ريف إثيوبيا بحثاً عن دخل ثابت لمساعدة والدتها وثلاثة من إخوتها الصغار في إثيوبيا. كانت وفاتها في العام الماضي، و هي في السابعة عشرة من عمرها، رواية مفجعة لزوجين لبنانيين أغنياء استغلا فتاة إثيوبية شابة وضعيفة، علاوة على ذلك انتهزا حقيقة أن أسرتها الإثيوبية الفقيرة لم يكن لديها من يلجأون إليه للمساعدة.
وُلدتْ آغيري في مدينة ديجين وكان البكر بين أربعة أطفال. كانت والدتها أسناكو تكدح كعاملة، وتحصل على دخل ضئيل عن طريق غسل الصحون والملابس و العمل في مزرعة. ذهبت آغيري إلى المدرسة ليلاً وتقدمت بطلب للحصول على جواز سفر يسهل مغادرتها إثيوبيا. علمت والدتها بنوايا ابنتها للسفر إلى لبنان قبل وقت وشيك من إتمام عملية تقديم الطلب. أوضحت أسناكو ل
"هذا لبنان": "لم أكن أريدها أن تذهب لكنها كانت قد قررت. قالت لي أنها ستكسب المال حتى لا أضطر إلى الكدح في العمل. "
في مايو من عام 2017 ، وصلت آغيري إلى لبنان لتتبع خطى حوالي ثلاثمائة ألف من أخواتها الإثيوبييات اللواتي يعملن بالفعل كعاملات منازل في البلاد. مسجل في جواز سفرها أنها أكبر بثلاث سنوات من عمرها الفعلي. وجدت آغيري عملاً في منزل ريمون طوق وزوجته نجوى حسين طوق. هم يسكنون في بلدة بشري في شمال شرق البلاد. ريمون رجل أعمال. تمتلك عائلة طوق مخبزاً يحمل اسم مدينة بشري. عملت نجوى طوق أيضاً كمشرفة في فرع متجر البقالة Spinney. من كل النواحي، كانت الأسرة دائماً في وضع جيد ولم تواجه أبداً مشاكل قد تمنعها من دفع رواتب العاملة المنزلية لديها.
بداية الاستعباد
لكن لم يحدث ذلك بالضبط. عند عائلة طوق كانت آغيري تعمل فوق طاقتها، و تعاني من سوء التغذية ولم تحصل على يوم عطلة. تحملت آغيري، معتقدة أن المال الذي كانت تكسبه سيحدث فرقاً بالنسبة لعائلتها، وبالتالي فهو يستحق المصاعب التي تحملتها. لكن عائلة آغيري تقول إنه بعد الشهر الثالث، توقفت عائلة طوق عن دفع رواتبها. عندها تدهورت الأمور ل آغيري. ألحت على أصحاب عملها لإعطائها المال الذي كسبته. لكن عائلة طوق ، وخاصة نجوى ، كانوا لا يرحمون ويصرون على استغلالها لأطول فترة ممكنة. مكّن نظام الكفالة الزوجين من سرقة حقوق العاملة المنزلية لديهم في الحصول على راتب والراحة والعلاج الطبي.
على مدار العام المقبل ، أُجبِرتْ آغيري على العمل بلا كلل نهاراً وليلاً. كانت تنظف المنزل كله عدة مرات خلال النهار وتقضي الليل في غسل الصحون. لإجبارها على الالتزام بهذا الروتين القاسي الذي لا نهاية له ، كانت نجوى تضرب آغيري بانتظام وتهدد بقتلها. وغالباً ما كان يغمى على آغيري من الإرهاق أو نقص الغذاء. عندما ازددت وتيرة هذا، كانت عائلة طوق تعطيها حبوباً و التي من المحتمل أنها كانت مسكنات. أخبرت آغيري والدتها في وقت لاحق أنها تعتقد أن الحبوب أضعفتها أكثر.
دفعت أسفل الدرج
لم يكن للحبوب أي تأثير مطلقاً على صحتها المتدهورة. تسبب الحرمان من النوم والطعام في تحويل فتاة نشيطة و بصحة جيدة، تقول والدتها أنها كانت ذات مرة إنها سعت مرة إلى القيام بمزيد من التمارين لفقدان الوزن، إلى خيال ذاتها السابقة. لدى ريمون ونجوى طوق أطفالهم، لكن الطفلة التي وظفوها كعاملة منزلية كانت مستعبدة ومجبرة على العيش في ظروف مروعة. لقد فعلوا كل ما في وسعهم لإجبار آغيري على الخضوع والتوقف عن المقاومة. في أحد الأيام، عندما استجمعت آغيري شجاعتها لتطلب من عائلة طوق السماح لها بمغادرة المنزل، غضبوا إلى حد لا يصدق. كان رد فعل نجوى هو دفع فتاة عزْلاء إلى أسفل الدرج، و ضربها أكثر وإخبارها بأنها لن تغادر أبداً.
في شهر أكتوبر من عام 2018 ، بعد عام ونصف من تحمل عذاب وجودها في منزل عائلة طوق ، لم تعد آغيري قادرة على الحركة. كانت كلتا ساقيها متورمتين للغاية. كانت تسعل دماً بانتظام وكانت تعجز عن البقاء واعية. كانت على وشك الموت عندما قامت عائلة طوق، الذين ربما قلقوا بشأن ما سيحدث في حالة إنتشار الخبر، بإرسالها على متن رحلة جوية وأعادوها إلى وطنها إلى إثيوبيا ، حيث استقبلها أقاربها في مطار بول أديس أبابا الدولي. أصيب أفراد عائلتها، الذين أرسلوا فتاة شابة جميلة ونابضة بالحياة إلى لبنان، بالذهول والحزن عندما التقوا آغيري في المطار، تحتضر و ضعيفة وعلى كرسي متحرك. إن الفتاة التي كانت توازن بين مساعدة أمها في الأعمال المنزلية، والدراسة في الفصول الليلية، وتسهيل مغادرتها إثيوبيا، أصبحت بلا حياة وعاجزة بعد العمل لمدة عام ونصف العام في منزل عائلة طوق في بشري.
أدركت عائلتها أنها بحاجة إلى عناية طبية فورية وأخذتها إلى مستشفى زوديتو في أديس أبابا. أمضت آغيري ثلاثة أيام في مستشفى زوديتو. هناك ، أخبرت والدتها كل شيء عن وقتها مع عائلة طوق. أسناكو تلوم نجوى على محنة ابنتها.
"إنها المرأة. هي المسؤولة. حتى مع تفاقم حالة ابنتي، لم تكف عن ذلك. أجبرتها على العمل طوال اليوم وطوال الليل. "
في اليوم الثالث لدخول آجيري المشفى توفيت. اكتشف الأطباء أنها مصابة بسرطان الدم في جسمها من بين أمراض أخرى. لو أن عائلة طوق طلبوا المساعدة الطبية ل آغيري، فلربما كانت لا تزال على قيد الحياة اليوم ؛ بدلاً من ذلك، استعبدوها. في حين أن المعاملة الوحشية للعاملات في المنازل ليست ظاهرة جديدة في لبنان، إلا إن الوفاة البطيئة والتدريجية والمؤلمة على مدار نحو سبعة عشر شهراً تجعل وفاة آغيري تدمي القلب بشكل خاص.
كما هي العادة في الحالات التي تتضمن إساءة معاملة عاملات المنازل ، لم يتم توجيه الاتهام إلى أي شخص بتهمة إساءة معاملة آغيري مانديرفورت Agere Mandefrot) ) ووفاتها. لم تواجه نجوى ولا ريمون طوق اتهامات. لم يتم استجوابهم من قبل الشرطة. لا يزال نظام الكفالة نظاماً يجرد مئات الآلاف من النساء الفقيرات اللائي يخدمن المجتمع اللبناني من الإنسانية.
الفضل: الشكر ل زكريا زلالم ، الصحفي الذي حقق في وفاة آغيري. هذه المقالة هي استنساخ لمقاله الذي نشر لأول مرة في أديس ستاندرد.
በብሻሬ ከተማ ኢትዮጵያዊቷ የቤት ሰራተኛቸውን አሰቃይተው አስርበው ለሞት የዳረገው የታውክ ቤተሰብ ታሪክ
አገሬ ማንደፍሮት ገና በለጋ እድሜዋ ነበር እናቷን እና ሦስት ወጣት እህቶቿን ለመርዳት የሚያስችል ቋሚ የገቢ ምንጭ ለመፈለግ ከተወለደችበት የጎጃም ክፍለሃገር ተነስታ ወደ አረብ ሃገር የተሰደደችው። ባለፈው ዓመት አገሬ የ17 አመት ታዳጊ እያለች በሀገረ ሊባኖስ እጅግ በጣም ልብ በሚሰብር ሁኔታ ህይወቷ አለፈ። ለአገሬ ህልፈተ ሕይወት ተጠያቂዎቹ ባለሃብት የሆኑና በተለያዩ የንግድ ስራዎች የተሰማሩ ሲሆኑ፤ በከፈላ አሰራር የሰራተኛቸው ሰብአዊ መብት የማክበር ግዴታ እንደሌላቸው ተረድተው አንዲት ለአቅመ ሄዋን ያላበቃች ወጣት ኢትዮጵያዊት ለመስማት የሚዘገንን የስቃይ አይነት ዳርገዋት ጉልበቷን እንዴት አድርገው እንደበዘበዙ የሚያስረዳ አሳዛኝ ታሪክ ነው።
አገሬ ማንደፍሮት የተወለደችው በአማራ ክልል ደጀን ከተማ ሲሆን ከቤቷ አራት ልጆች ውስጥ የመጀመሪያዋ ነበረች። እናቷ አስናቁ ልጆቿን ለማብላትና ለማስተማር ሲሉ ሰው ቤት ምግብ በማዘጋጀት፣ ልብስ አጠባና መሰል ስራዎች እየሰሩ ለልጆቻቸው ይሯሯጡ ይደክሙ ነበር። በአነስተኛ ገቢያቸው ቤተሰቡ ይተዳደር ነበር። አገሬ ወደ ሊባኖስ ከመሰደዷ በፊት የማታ ትምህርትን በታታሪነት እየተከታተለች እናቷን ሳታማክር ወደ አረብ አገር ስራ ፍለጋ ለመሄድ ትወስናለች። ለፓስፖርት አመልክታ በደላላ መሄጃዋን አመቻችታ እናቷን ስለ ውሳኔዋ ያሳወቀቻቸው ፓስፖርቷን ተቀብላ ኢትዮጵያን ለመልቀቅ ጥቂት ቀናት ሲቀራት ብቻ ነው።
“እኔ ልጄ እንድትሄድብኝ ፍቃደኛ አልነበርኩም” ብለው ያስረዳሉ እናቷ አስናቁ ለ ይህ ነው ሊባኖስ። “ጫናው ከተከሻሽ እንዲቀንስ ሰርቼ ብር እየላኩልሽ አኖርሻለሁ አለችኝ።”
ኢትዮጵያዊያን የቤት ሰራተኞች ወደ ሊባኖስን መሰደድ ከጀመሩት 2 አሰርተ አመት አልፎታል። በግንቦት 2009 ዓም አገሬ ወደ ሊባኖስ በመጓዟ በግምት ከ300 ሺህ በላይ የሚቆጠሩ ዜጎቿን ትቀላቀላለች። የፖስፖርት እድሜዋ ሃያ ቤት ውስጥ የከተታት አገሬ በሊባኖስ በስተ ሰሜን ምስራቅ የሚገኘው የብሻሬ ከተማ ነዋሪ የሆነው የታውክ ቤተሰብ ጋር ስራ ታገኛለች ቤታቸውም ትገባለች። አሰሪዋ ራይሞንድ ታውክ ይባላሉ፤ ነጋዴና በአከባቢው እውቅና ያላቸው ባለሃብት ሲሆኑ በብሻሬ ከተማ ዳቦ ቤት የከፈቱም ናቸው። ባለቤታቸው ናጅዋ ሁሴን ታውክ ተብለው ሲጠሩ እርሳቸው ደግሞ በከተማው የሚገኘው ስፒኒስ የተሰኘው ሱፐርማርኬት ውስጥ ሃላፊ ሆነው ተቀጥረው ይሰሩ ነበር። የታውክ ቤተሰብ በብሻሬ ከተማ ማህተማቸውን ያስቀመጡ ናቸው። ባልም ሚስትም ደህና ገቢ እያስገቡ የሰራተኛ ደሞዝ የመሰለ አነስተኛ ወጪ መሸፈን እንደማያቅታቸው በእርግጠኝነት መናገር ይቻላል።
ከሰራተኝነት ወደ ባርነት
ገንዘብ ያልቸገራቸው የታውክ ቤተሰብ አገሬን ቤታቸው አስገብቷት ለሶስት ወር ያክል ደሞዝ ቢከፍሏትም አግሬ በሳምንት 7ኡን ቀን እየሰራች የሚበላ በአግባቡ ስለማይሰጣት እየተራበች እጅግ በጣም ትንገላታ ነበር። አገሬ የእናቷን ልፋት እያስታወሰች የምትልከው ደሞዟ ለታናናሾቿ ምን ያክል ሊጠቅማቸው እንደሚችል ስለምታውቅ ታግሳ ችሎ ዝም ማለቱን ትመርጣለች። ከሶስተኛው ወር ቦኋላ ደሞዟንም መክፈሉን አቆሙ ቀሪው ቆይታዋ አገሬ ውጪ መውጣቱን ተከልክላ ቤት ውስጥ ታግታ በባርነት አሳልፏለች። አገሬ ስለ ደሞዝ ለአሰሪዎቿ በታነሳላቸው ራይሞንድ ታውክ መስሚያቸው ጥጥ ሆኖ ነበር። በሊባኖስ የቤት ሰራተኞች መብት እንዳይከበርና ለተለያዩ በደል እንዲጋለጡ የሚያደርጋቸው የከፈላ ህግን አሰራር ጠንቅቀው የሚያውቁ ናጅዋ ታውክ ስብእና የሚባል ነገር እንዳልተፈጠረባቸው በተግባራቸው ግልጽ አድርገው አሳዩ።
ለቀጣዩ አመት አግሬ ቀንም ሌሊትም በመፍጋት ነው ያሳለፈችው። አንዳንዴ ቀኗ ሙሉ ቤቱን በማጽዳት አሳልፋው ሌሊቱን ደግሞ አሰፊዎቿ እንግዶች ጠርተው ድግስ ተደግሶ ሁሉ ከተሸኙ ቦኋላ አገሬ የተበሉበት እቃዎችን በማጠብ ታነጋው ነበር። አገሬ ተቃውሞ ማሰማት ስትጀምር ናጅዋ አገሬን በመደብደብ፤ ምግብና ውሃ በመከልከል በማስፈራራትና እገልሻለሁ በማለት አገሬ ስለ ደሞዝ ዳግም ጥያቄ እንዳታነሳባቸው ብዙ አሰቃይትዋታል። አገሬ ላይ ያሸከሙባት ጫና እጅግ በጣም ከመብዛቱ የተነሳ ራሷን ስታ ተዘርራ መሬት ትገኝ ነበር። ከረሃቡና ድካሙ ጋር ቆሞ መሄድ ሁሉ እየከበዳት መጣ። አሰሪዎቿ የጤናዋ ሁኔታ ወደ አስጊ ደረጃ መሸጋገሩን ቢመለከቱም አገሬን ለማሳከም ኪኒን ከመስጠት ያለፈ ነገር ሳያደርጉላት ቀሩ። ኪኒሱ የህመም ማስታገሻ መድሃኒት ነው ብለው ለአጌሬ ቢነገራት የወሰደችው መድሃኒት የባሰ እንዳደከማት ነው አገሬ ለእናቷ የተናገረችው።
ከደረጃ ተገፍትራ መውደቋን
የረባ የህክምና አገልግሎት በመከልከሏ ምክንያት ረሃቡና የእንቅልፍ እጦት አገሬን አድቅቆ ለበሽታ ተጋለጠች። በጎጃሙ ደጀን ከተማ እየኖረች አንድም የጤና ችግር አጋጥሟት የማታውቀው አገሬ አንድ ሰሞን ውፍረት በመጨመሯ ምክንያት ስፖርት መጀመር ፈልጋ እንደነበር እናቷ አስናቁ ለይህ ነው ሊባኖስ አካፍለው ነበር። ራይሞንድና ናጅዋ ታውክ ወልደው ልጆችን የማሳደግ ልምድ ያላቸውና ልጆች የሚያስፈልጋቸውን በሚገባው ማሟላት የሚችሉ ናቸው። ይሁን እንጂ በቤት ሰራተኝነት የቀጠሯት ህጻን ልጅ እጅግ በጣም በሚዘገንን ሁኔታ ያኖሩና ለባርነት ያጋለጡ ሰው ተብየዎች ናቸው። አገሬ ኑሮዋን መቋቋም መቻሉን ካቆመች ቆይታ ደፍራ ለአሰሪዎቿ ቤቱን የመልቀቅ ጥያቄ ታቀርባለች። ናጅዋ ታውክ ይሄን ሲሰሙ ጭካኔያቸው ንዴታቸውን መቆጣጠር አቅቷቸው አገሬን ገፍትረው ከቤቱ ደረጃ ተንከባላ እንድትወድቅ ያደርጋሉ። ተደፍታ ክፉኛ የተሰቃየቿ አገሬን በወደቀችበት ጨምረው በመደብደብም ጉዳት አድረሰውባታል። ከቤታቸውም መቼም እንደማትወጣ ለአገሬ ይናገራሉ።
መስከረም 2010። አገሬ የታውክ ቤተሰብን ከተቀላቀለች አንድ አመት ተኩል ቆጥሮ ሁለቱ እግሮቿ ተነፍተው መንቀሳቀስ አቅቷት ነበር። ደም እየተፋች ነቅቶ መቆየቱ ሁሉ ተስኗት ነበር። እነ ራይሞንድ ታውክ ልጅታዋ ለሞት እንደተቃረበች ይረዱና ገመናቸው ጭካኔያቸው በአከባቢው ሰው ተሰሚነት እንዳያገኝ ሲሉ አገሬን በድብቅ ወደ ኢትዮጵያ ለመሸኘት ይወስናሉ። የአገሬ ቤተሰቦች ስለተጉላላችበትና ህይወቷ አደጋ ውስጥ ስለመከተቱ አንዳችም ነገር ስላልተነገራቸው አዲስ አበባ ቦሌ ኢንተርናሽናል ኤርፖርት ሊቀበሏት ሄደው ልጃቸው መራመድ አቅቷት የአየር መንገድ ሰራተኞች በዊልቼር እየገፏት ሲመጡ ሃዘንና ድንጋጤያቸው ወደር አልነበረውም። “አንደኛው እግራው በጣም ተነፍቶ የኛ ሶስት ያክል ነበር።” ይላሉ እናቷ አስናቁ። “ለሁለት ተሸክሟት ነው መኪና ላይ ያስገቧት።”
አገሬ ሃገሯን ከመልቀቋ በፊት የነበረችዋ ብሩህ፤ ውብ፤ ታታሪና ስራ ወዳድ ልጃቸውን እያስታወሱ ቤተሰቦቿ በሃዘንና በቁጭት ተውጠው ይቀራሉ። ቀን ላይ እናቷን ስራ በመርዳት ማታ እየተማረች የሃገር መውጫዋን የምትከታተል የነበረችዋ ንቁ ወጣት ከብሻሬ ከተማ ተመልሳ ለመልክም አትለይም ነበር ይላሉ ቤተሰቦቿ።
የጤናዋ ችግር በጣም አስከፊ መሆኑን ተረድተው ቤተሰቦቿ ወዲያውኑ ወደ አዲስ አበባው ዘውዲቱ ሆስፒታል ይወስዷታል። ሶስት ቀን አሳልፋለች ዘውዲቱ ሆስፒታል። በነዚህ ሶስት ቀናት አልጋ ተኝታ ከጎኗ ቁጭ ላሉት እናቷ አስናቁ የገጠማት ሁሉ ከ ሀ እስከ ፐ ትነግራችዋለች። ናጅዋ ታውክ ያደረሱባት በደል ሁሉ እምባዋ እየተናነቃት ለእናቷ ታካፍላለች። በሶስተኛው ቀን አገሬ ከዚህ አለም በሞት ትለየናለች።
“ሴትዮዋ ናት። እሷ ናት ለልጄ ሞት በዋናነት ተጠያቂ የሆነችው።” ይላሉ አስናቁ። “ልጄ እየደከመች ወደ ሞት እየተጠጋች ስትሄድ አንዴም አዝናላት እረፍት ሰጥታላት አታውቅም። ቀንም ሌሊትም ታስፈጋት ነበር።”
የዘውዲቱ ሆስፒታል ዶክተሮች አጽሙን መርምረው አገሬ ከደም ካንሰር እንደሞተች ይደርሱበታል። ከምግብና እንቅልፍ እጥረት እንዲሁም ለብርድና ለተለያዩ መርዛማ ነገሮች በመጋለጧ ነው የበሽታው ሰለባ ልትሆን የቻለችው። በሊባኖስ የቤት ሰራተኞች መሞትና መገደል አዲስ ነገር ባይሆንም እንደ አገሬ አይነት በአንድ አመት ተኩል ግዜ ውስጥ ስቃይና እንግልቷን አጓትተው ነፍሷን ማጥፋት እነ ራይሞንድና ናጅዋ ታውክን ከሌሎች ሰው በላ አሰሪዎች በክፋታቸው ለየት ያደርጋችዋል።
አገሬ ህይወቷ ከተቀጠፈ አንድ አመት ከ2 ወራት አልፏል። እስካሁን ድረስ ለሞቷ በህግ ተጠያቂ ሆኖ ፍርድ ቤት የቀረበ አካል የለም። እንኳን መታሰር እነ ናጅዋ ታውክ በፖሊስ እንኳን አልተጠየቁም። በመካከለኛው ምስራቅ ሀገራት የቤት ሰራተኞችን ጭቆና እያጸደቀ ያለው የከፈላ ሲስተም አሰራር ካልተነሳ ለዘመናዊ ባርነትና ለሞት የሚዳረጉት የእህቶቻችን ቁጥር ገና ይጨምራል።